Autonome balans omvat complexe interacties tussen verschillende fysiologische mechanismen (d.w.z. in een zogenaamde “normale” situatie zonder ziekte) die zijn gekoppeld aan het autonome zenuwstelsel, die helpen om de hartslag en bloeddruk binnen normale grenzen te houden. In deze studie hebben de onderzoekers het verband tussen de autonome balans en de duur van telefoongesprekken bestudeerd.
De studie omvatte 30 gezonde personen tussen de 18 en 30 jaar die al langer dan 5 jaar en meer dan 30 minuten per dag een mobiele telefoon gebruikten. De onderzoekers hebben de hartslagvariabiliteit (heart rate variability of HRV, de voortdurend veranderende tijdsduur tussen opeenvolgende hartslagen) gemeten, aan de hand waarvan de werking van het autonome zenuwstelsel kan worden beoordeeld. Dit systeem wordt in evenwicht gebracht door sympathische (gerelateerd aan de activering van het zenuwstelsel, zoals een verhoogde hartslag of versnelde ademhaling) en parasympathische (gerelateerd aan de ontspanning van het zenuwstelsel) functies. Ze hebben ook de bloeddruk gemeten. Er werden drie meetfasen uitgevoerd: in rust zonder mobiele telefoon, tijdens telefoongesprekken met de telefoon in de buurt van het oor en na de gesprekken, zonder telefoon.
De resultaten lieten een statistisch beduidend verschil zien voor een enkele parameter die tijdens de HRV-meting werd opgetekend (pRR50, d.w.z. het R-R-interval zichtbaar op het elektrocardiogram, dat de elektrische activiteit van het hart registreert (zie onderstaande afbeelding), dat overeenkomt met hartslagen, dat ten minste 50 ms varieert) door vergelijking van de 3 testfasen (vóór, tijdens en na telefoongesprekken). Er werd geen beduidend verschil waargenomen voor de bloeddruk bij het vergelijken van waarden vóór en na telefoongesprekken. De auteurs vonden voor geen enkele gemeten parameter een statistisch beduidend verschil tussen vrouwen en mannen.
Het is belangrijk op te merken dat deze studie grote methodologische problemen vertoont. In het onderzoek werd namelijk geen controlesituatie zonder blootstelling opgenomen. Bovendien wordt in de beschrijving van de omstandigheden van het experiment niet gespecificeerd of de tests dubbelblind zijn uitgevoerd. Het artikel vermeldt alleen dat de onderzoeker naar de mobiele telefoon belt die de deelnemer bij het oor houdt. Dit betekent dat ten minste de onderzoeker wist of de deelnemer al dan niet was blootgesteld tijdens het experiment. De vrijwilliger kan zijn ingelicht over de blootstelling omdat hij de telefoon tijdens het gesprek dicht bij zijn oor moest houden, maar we hebben hier geen duidelijke informatie over. Dit zou kunnen leiden tot een verschil in de HRV door, bijvoorbeeld, een zekere angst in verband met de blootstellingssituatie. Ten slotte werden geen metingen verricht om de werkelijke blootstelling van de deelnemers te beoordelen. Blootstellingsgegevens alleen, met een mobiele telefoon in gespreksmodus dicht bij het oor, zijn niet voldoende om de blootstelling te garanderen, die per test kan verschillen.
Op basis van dit onderzoek kunnen dan ook geen conclusies getrokken worden over de vraag of telefoongesprekken al dan niet in verband kunnen worden gebracht met veranderingen in de variabiliteit van hartslag en bloeddruk.
