Het doel van deze studie op ratten (ook wel een in vivo studie genoemd) is het onderzoeken van de effecten van blootstelling aan 2,4 GHz wifi, wat gebruikt wordt in de internetverbinding door mobiele telefoons, computers en andere draadloze apparatuur, op microRNA (miRNA) en membraan- en vetzuursamenstelling van hersencellen.
MiRNA's zijn korte moleculen van RNA (ribonucleïnezuur dat een belangrijke rol speelt in de regulatie en expressie van het DNA, onze genetische code, en de vorming van eiwitten, de actieve moleculen in ons lichaam). MiRNA's spelen een belangrijke rol in vele biologische processen, zowel normale, zoals embryonale ontwikkeling, celdifferentiatie (transformatie van een algemene cel in een gespecialiseerde cel, bv. een huid-, lever- of spiercel) (zie bv. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19294345/), als pathologische, die leiden tot het ontstaan van ziekten. Figuurlijk gesproken nemen ze deel aan het gesprek tussen de verschillende onderdelen van de cel (zie bv. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25632930/).
Hiervoor werden ratten gelijk verdeeld in twee groepen, namelijk een groep met schijnblootstelling en een groep met echte blootstelling. De ratten in de blootgestelde groep werden onderworpen aan 2.4 GHz RF-EMV uitgezonden door een wifi-systeem gedurende 24 uur per dag voor een periode van één jaar. De dieren in de controlegroep werden onder dezelfde omstandigheden gehouden als deze in de experimentele groep, maar het wifi-systeem was uitgeschakeld. Aan het einde van de studie werden de ratten gedood en werden de hersenen verwijderd om de miRNA-expressie en de membraan- en vetzuren van de hersencellen te analyseren. De auteurs evalueerden tien verschillende miRNA-expressies en negentien vetzuurtypes in deze studie.
De auteurs stelden vast dat langdurige en overmatige blootstelling aan 2,4 GHz wifi-straling bepaalde miRNA en bepaalde verzuren in de hersenen deed toenemen. Op basis hiervan concluderen de auteurs dat blootstelling aan 2,4 GHz wifi de expressie van miRNA en het vetzuurpercentage van sommige membraanlipiden kan veranderen.
De auteurs schuiven naar voren dat het ongecontroleerde gebruik van RF-EMV de weg zou kunnen banen voor ziekten waarmee we vandaag geen verband mee kunnen leggen. Dit is echter speculatie, want hoewel het waar is dat bepaalde epidemiologische onderzoeken een mogelijke link hebben gelegd tussen RF-EMV blootstelling en bepaalde soorten hersenkanker, is er voor andere ziektes geen aanwijzing voor een mogelijke invloed van RF-EMV.
Hoewel deze studie een aanzet kan geven tot verder onderzoek, heeft ze een aantal beperkingen in haar experimenteel opzet, zoals het ontbreken van blind uitgevoerde testen. Bovendien werd er geen rekening gehouden met mogelijke verhitting van het staal, waardoor verhitting gerelateerde effecten ook niet uitgesloten kunnen worden. Daarnaast was het aantal ratten ook zeer laag (acht per groep).
