In deze studie op muizen (een in vivo studie) onderzochten de auteurs de effecten van langdurige blootstelling (minsten 10 weken) aan RF-EMV (2,0 GHz) op de vruchtbaarheid van mannelijke muizen, de groei van de eerste nakomelingen (F1) en de suikerstofwisseling (hoe glucose wordt opgenomen, verdeeld en verwerkt in het lichaam).
De auteurs merken op dat muizen die blootgesteld werden aan RF-EMV een significant verhoogd apoptosecijfer (geprogrammeerde celdood) vertoonden in de zaadcellen in de teelballen en dat blootstelling aan RF-EMV van de vader resulteerde in gewichtsverschillen en veranderingen in het glucose metabolisme bij mannelijke F1 muizen, maar niet bij vrouwelijke F1 muizen. De gegevens suggereren dat blootstelling van mannelijke muizen aan 2,0 GHz RF-EMV over het hele lichaam geen duidelijke schade toebrengt aan de teelballen, de kwaliteit van het sperma en het zwangerschapspercentage.
Hoewel deze studie een aanzet kan geven tot verder onderzoek, heeft ze een aantal beperkingen in haar experimenteel opzet, zoals het ontbreken van blind uitgevoerde testen. Er werd ook geen rekening gehouden met mogelijke verhitting van de muizen, waardoor aan verhitting gerelateerde effecten niet uitgesloten kunnen worden. Daarnaast is het onduidelijk of de correcte schijnblootstellingcondities gebruikt zijn. De controlemuizen moeten namelijk in perfect identieke omgevingscondities gehouden worden (minus de blootstelling) als de blootgestelde muizen om de vergelijking te kunnen uitvoeren. Uit de publicatie is echter niet duidelijk af te leiden of dit het geval was.
