In deze studie onderzochten de auteurs de relatie tussen blootstelling aan de elektromagnetische velden van radiofrequenties (RF-EMV’en) en epigenetische veranderingen, d.w.z. veranderingen in genexpressie zonder wijziging van het DNA, de molecule die al onze genetische informatie bevat. Het is dankzij dergelijke veranderingen dat uit twee initiële cellen, een eicel en een spermacel, cellen met verschillende functies worden verkregen, zoals neuronen, spiercellen, bloedcellen, niercellen… Er bestaan verschillende mechanismen om dergelijke veranderingen teweeg te brengen. Hier bestuderen de auteurs DNA-methylering. Methylering betekent dat een CH3-groepering (één koolstofatoom en 3 waterstofatomen) zich aan het DNA hecht en de manier verandert waarop het DNA wordt gelezen. De DNA-methylering deactiveert de genen op zowel stabiele als mogelijk omkeerbare wijze.
Om hun studie uit te voeren, analyseerden de onderzoekers keratinocyten (huidcellen) blootgesteld aan een 900MHz-RF-EMV. De auteurs verklaren de keuze voor keratinocyten door het feit dat ze worden beschouwd als onderdeel van één van de weefsels (huid) die het meest worden blootgesteld aan bronnen van externe elektromagnetische velden.
De auteurs concluderen dat hun resultaten veranderingen in DNA-methylering en genexpressie lieten zien onmiddellijk na een eenmalige blootstelling aan 900MHz-RF-EMV bij een lage dosis gedurende 1 uur.
Deze studie voldoet aan verschillende kwaliteitscriteria wat de gebruikte methode betreft, met name : aannemelijke blootstellingsomstandigheden, vergelijking van resultaten met niet-blootgestelde controlecellen, temperatuurcontrole tijdens de blootstelling en het uitvoeren van blinde tests, d.w.z. zonder dat de onderzoekers de status van de cellen, "blootgesteld" of "niet-blootgesteld", kennen. Dit maakt het mogelijk om een belangrijke beperking weg te nemen: namelijk de invloed, zelfs ongewenst, van de uitvoerder van het experiment op de resultaten.
Hoewel de meeste kwaliteitscriteria aanwezig zijn, moet worden opgemerkt dat er meer onderzoek nodig is om de effecten van RF-EMV op genexpressie beter te begrijpen. Deze studie zou moeten worden herhaald om de resultaten te bevestigen. De auteurs benadrukken bovendien de noodzaak om de kennis over dit onderwerp verder te ontwikkelen, met name om te weten of de waargenomen effecten van voorbijgaande aard of van lange duur zijn.
Tot slot, hoewel deze studie correct is uitgevoerd, zou het voorbarig zijn om op basis van dit werk harde conclusies te trekken over het effect van RF-EMV op de gezondheid op celniveau. Aan de andere kant kan deze studie zeker als basis dienen voor verder onderzoek.
